Nazw inhalator i nebulizator często używa się wymiennie, co nie zawsze okazuje się poprawne. Chociaż nebulizator jest rodzajem inhalatora, nie każdy inhalator będzie nebulizatorem. To znacznie szersze pojęcie obejmujące różne rodzaje sprzętów. Jakie są podobieństwa i różnice między inhalatorem i nebulizatorem? W jaki sposób stosuje się tego typu urządzenia?
Zarówno inhalator, jak i nebulizator mają dostarczać pacjentom leki w postaci aerozolu do dróg oddechowych. Mogą być to preparaty nawilżające i udrożniające drogi oddechowe, działające przeciwzapalnie czy rozkurczająco. Oba typy urządzeń stosuje się w leczeniu sezonowych infekcji wirusowych, zapalenia oskrzeli, alergii, astmy czy mukowiscydozy.
Inhalator zamienia lek w postaci proszku czy zawiesiny w aerozol, który może łatwo zostać przyjęty do dróg oddechowych. Z czego zbudowane jest urządzenie? Inhalatory ciśnieniowe składają się z pojemnika pod ciśnieniem z substancją leczniczą i gazem oraz ustnika i mechanizmu uwalniającego dawkę leku. Inhalatory proszkowe zawierają suchy preparat w kapsułce, która przebija się w specjalnej komorze. Lek zostaje zaciągnięty siłą wdechu. Inhalatory proszkowe mają postać dysku, aerolizera, handihalera, turbohalera czy novolizera. Niestety korzystanie z nich bywa trudne w przypadku małych dzieci. Inhalatory ciśnieniowe i proszkowe trzeba wymieniać na nowe po zużyciu leków albo uzupełniać w nich pojemniki z leczniczą substancją.
Nebulizatory to typ inhalatorów wielorazowego użytku rozbijających płynny lek czy roztwór w cząsteczki aerozolu. Wyróżnia się urządzenia ultradźwiękowe, pneumatyczne oraz membranowo-siateczkowe. Nebulizatory są zatem inhalatorami wytwarzającymi aerozole z płynów, z kolei określenie inhalator mieści w sobie różne rodzaje sprzętów służących do podawania leków do dróg oddechowych.
Inhalatory ciśnieniowe uwalniają dawkę leku przy naciśnięciu ich określonej części. Podczas aplikowania substancji leczniczej należy umieścić ustnik w jamie ustnej i wdychać aerozol. Tego typu inhalatory są dość tanie, mieszczą się w kieszeni i nie wymagają podłączenia do prądu. Ich użytkowanie może być problematyczne w przypadku małych dzieci mających problem ze skoordynowaniem wdechu z momentem uwolnienia dawki leku. Osoby dorosłe powinny docenić szybkość i wygodę korzystania z inhalatora ciśnieniowego.
Podczas użytkowania inhalatorów proszkowych dochodzi do przebicia bądź skruszenia kapsułki z lekiem. Lecznicza substancja uwalnia się w komorze urządzenia. Preparat zasysa się do płuc poprzez zrobienie wdechu. Podobnie jak warianty ciśnieniowe inhalator proszkowy charakteryzuje się prostotą działania, niską ceną i brakiem dodatkowego zasilania. O ile jego użytkowanie może sprawiać trudność małym dzieciom, starsi pacjenci bez problemu opanują jego obsługę.
Nebulizatory mogą być zasilane prądem z sieci albo bateriami. Część z nich nadaje się do wykonywania inhalacji stacjonarnych, inne pozwalają na bezprzewodowe użytkowanie. Aby przyjąć lek, wlewa się go do komory urządzenia, a następnie nakłada specjalną maseczkę lub umieszcza się ustnik w jamie ustnej. Należy wykonywać spokojne wdechy i wydechy, przyjmując aerozol wytworzony przez kompresor do swoich dróg oddechowych. Nebulizatory pracują w sposób ciągły. Użytkownicy nie muszą koordynować wdechu z momentem podania leku. Przyjmują odpowiednią dawkę leczniczych substancji, swobodnie oddychając. Z nebulizatorów mogą korzystać osoby dorosłe oraz dzieci. Niektóre urządzenie nadają się dla maluchów od pierwszych dni życia.
Nebulizator ultradźwiękowy służy do podawania substancji nawilżających oraz mukolityków. Sprawdza się w leczeniu mukowiscydozy. Nie należy wlewać do niego antybiotyków ani glikokortykosteroidów. Poprzez nebulizatory pneumatyczne i membranowo-siateczkowe można podawać praktycznie wszystkie leki. Drugi typ urządzeń zaleca się głównie pacjentom z przewlekłymi chorobami układu oddechowego.
Nebulizatory to jeden z rodzajów inhalatorów. Zamieniają płynny lek na mgiełkę, którą należy wdychać przez maskę lub ustnik. Nie każdy inhalator ma funkcję nebulizacji. Są dostępne również urządzenia proszkowe i ciśnieniowe. Wymagają one skoordynowania oddechu z uwalnianiem dawki leków. O doborze odpowiedniego typu urządzenia oraz stosowanych w nim substancji leczniczych powinna zadecydować konsultacja lekarska.
